Poezja erotyczna
Historia pewnej (nie)znajomości, czyli szczęśliwe zakończenia są przereklamowane
Poznanie Nieoczekiwanie Przenikające się: lód oraz ogień Radości Jakże szczere Deklarowane pospołu przed Bogiem Nadzieje Zbyt wielkie W proch obrócone i wiatrem rozwiane Przyjaźni Ułudy chwilowe Jak z piasku zamki zła falą zmywane Załamanie Zbyt szybko nadeszło Szczęścia wspomnienia ze sobą zabrało Wybaczenia Próby bezowocne Widocznie stało się, co stać musiało Cierpienie Jakże zasłużenie Blizny wyryło w zawiedzionych sercach Wina Obopólna Nie licytujmy, czyja była większa Szansy Nie będzie kolejnej…
Inspirowane Y., czyli nie lubię wiersza wolnego. Bo nie.
Nieubłaganie poddaję się wzbierającej namiętności, brnąc ku ostatecznej granicy. Nie ma dla mnie odwrotu. Ani litości. Dłonią rozchylam ud krągłości, wnikam odważnie pomiędzy nie. Pląsam palcami po parkiecie intymności. Tak chcę! Pulsująca pożądaniem, rozpalona i śliska, cała drżę. Doprowadzona pod krawędź szaleństwa, balansuję niebezpiecznie. Nie poddam się. Już nie! Najlżejszy dotyk odbieram niczym ostre smagnięcie biczem. Z pasji i namiętności splecionym, w ekstatycznej rękojeści złączonym. Rozchlapując…
Dla A. od J., czyli kiedy marynistyka wejdzie za mocno
Na ocean mych uczuć wpłynęłaś gnana szkwałem, miłości, namiętności i żądzy prując fale. Choć w horyzont czas długi z nadzieją spoglądałem, takiej się wspaniałości nie spodziewałem wcale. Kształty Twe galeonom pękatym są podobne bardziej, niż smukłym kliprom, lecz dzięki temu właśnie prawdziwie idealną, nadobną nad nadobne, jesteś moją miłością, co nigdy nie zagaśnie. Włosów pasma jak wanty wśród sztormu łopocące i zębów równy reling w uśmiechu kształt wpisany. Oczy niczym bulaje, kręgami szkła błyszczące,…
Żon nagrzanych srodze mężom - ku przestrodze, czyli idą Święta!
Męczy się Agnessa... trudzi z limerykiem, co bóldupem grozi, względnie kociokwikiem. Trzeba szybko jej spokoju, chłopa wzywa więc z pokoju: "Masz mnie, mój wybranku, dopieścić językiem!" Mąż skonsternowany rzecze ku Agnessie: "Pierożki tu lepię, ręce trzymam w cieście, a tobie zaś cycki w głowie! Jak ci teraz dobrze zrobię, Wigilię będziemy jeść chyba na mieście!" "A niech cię karp kopnie!" – Agnessa jak wrzaśnie. "Przedświąteczna żądza dopadła mnie właśnie! Wolisz pieroga, czy piczę? Zaraz wałkiem…
Słodycz i śmierć, czyli miód melancholii
Pośród łąk kwiat wzrasta, symbol niewinności – lgną pszczoły zapachem zwabione ku niemu, by nektar pospijać ze źródła miłości, po czym wrócić wierne ulowi swojemu. W nim miód namiętności, ciepła i wierności stworzony, celowi posłuży jednemu. Pszczelarz pracowity na targ zwiezie dzbany, gdzie dziewoja szwarna, wraz z chłopcem przystojnym, czas spędzić chcą razem, pośmiać się, pójść w tany! I wspólnie osłodzić gorycz w życiu znojnym. On rzeknie: "kochana", ona mu: "kochany"; i nadzy oboje legną w…
Dla E., czyli agnessowy debiut poetycki
Śniłaś mi się, ma Damo z ognistymi włosami, co magii muśnięciami zaczarowujesz noce. I mimo że miłości nie znajdziesz między nami, tęsknię za Twoich spojrzeń wirtualnym przeźroczem. Elektronicznym gestem, binarnych liczb oddechem, tembrem tajemnych myśli w słuchawce szeleszczącym. Rysikiem malowanym cyfrowych warg uśmiechem i żarem serca skrzącym, w literach gorejącym. Choć nie ujrzę Cię nigdy i w dłoń dłoni nie chwycę, a serce me należy do innej już osoby, jesteś Ty słońcem moim, a ja Twoim księżycem,…
Profesorka
Profesorka damula z Paradnej Uczniu – mówi - wiedz jak to ładnie: Że na dojrzałej piczy Młody kutas się ćwiczy Więc wybolcuj mnie proszę dokładnie Profesorka ze wsi Psiocha Mała Kusząc mini, cnotkę udawała Napaleni uczniowie Dorwali ją w Krakowie I im całą noc piczy dawała. Profesorka raz z Tumidaja Tu dawała: u lasu kraja Napaleniec okrutny Krzyczał jej taki butny Razem z chujem wpakuję ci jaja!
Limeryki o historyczce ostrzejsze (II)
Elegantka, belferka z Dębicy O płochej naturze gołębicy Napotkała żołnierzy Choć nikt mi nie uwierzy Już niczego nie ma z dziewicy Profesorka z miejscowości Łyski Jej styl bycia był iście paryski Lecz trafiła na drani Choć ich podryw był tani Teraz musi pilnować kołyski Profesorka, damulka z Werony Skąd jej strój tako jest splugawiony?Nie minęła pułapki Wpadła w łotrów dwóch łapki Teraz stan jej błogosławiony Profesorka, wytworna paniusia Wpadła w oko pewnego czarusia W głowie tak jej zawrócił do…
Limeryki o historyczce ostrzejsze (I)
Historyczka, damula z Korczyna Tak kuszenie mężczyzny zaczyna Pokazuje pończochy Dostęp do swojej psiochy - Jam twa suczka, łatwa dziewczyna. Historyczka, elegantka z Łuka To cycatka, dziwka i suka Chłopcy patrzą, tu kiedy Zmarszczyć można by Fredy, Myślą tylko – kto w łóżku ją puka? Historyczka, damulka z Ostrowa Dawać dupy jest ciągle gotowa Raz obciągnie staremu Rozłoży się modemy Potem daje się rypać od nowa Historyczka raz z Tumidaja Napotkała srogiego hultaja Rzekł ostro ją ruchając W piczę…
Limeryki o historyczce delikatne (I)
Historyczka z wioseczki Kuciapy Wpadła w wielce brutalne łapy - Ach zostawcie mą kieckę Wasze chęci zdradzieckie Zaciągnęli ją wnet do kanciapy Historyczka spod Ukrainy Typ tak bardzo cnotliwej dziewczyny Lecz po wsiowej zabawie Gdzie tak było ciekawie Musi teraz doglądać dzieciny Historyczka remontu zachciała Budowlańców za-ordynowała Ze sprzętami ze stali Ci jej komin przetkali Na pamiątkę się dzidzia ostała Historyczka, wytworna dama Na Sylwestra wybrała się sama Wzięli tam ją w obroty Pozbawili…
Historyczka na Mikołajki
Historyczka cna, z Mikołajek W Mikołajki dostała zbiór bajek Gdy to dał bałamutnik Wnet ją posiadł okrutnik Lżąc bezwstydnie od dupodajek
Sauna, czyli sprośna historyjka hotelowa wierszem
Słońce gasło na zachodzie, Gdy Krzyś w swoim samochodzie Po podróży trudach wielu, Dotarł wreszcie do hotelu. Hotel mały, ale schludny I w tym czasie wręcz bezludny, Bo jesienią w tej mieścinie Turystyka całkiem ginie. A Krzyś sprawy miał służbowe, Umówiony na rozmowę Był w południe w dniu następnym, Nieopodal w sklepie wielkim. Teraz, po długiej podróży Na spoczynek Krzyś zasłużył. Marzył, aby zdjąć ubranie, Prysznic wziąć, a potem spanie. Lecz meldując się w recepcji U przemiłej młodej pani, Doznał…
Grabie, czyli sprośna historyjka wiejska wierszem
W letnie, ciepłe popołudnie, Jakże piękne, jakże cudne, Jasiek szedł koło stodoły, A w ten dzień był prawie goły. Żeby było mu wygodnie, Nosił same tylko spodnie, Bez koszuli, nagie plecy, Pot na całym ciele świeci. A że Jaś był umięśniony, Kroczył pewnie, nie speszony I nie wstydził się tak chodzić, By się w upał ciut ochłodzić. Idąc nagle się zatrzymał I na chwilę oddech wstrzymał. Otarł ręką pot na czole, Słychać dziwny głos w stodole. Słychać jakieś dziwne jęki, Jakby ktoś przechodził męki.…