Przeczytałem i polecam niezwykle ciekawy artykuł: Esther Perel – Pożądanie i zdrada rodzi się z tęsknoty. A potem rozwodzimy się, bo moglibyśmy być szczęśliwsi, dostępny pod:

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,127763,23490906,esther-perel-pozadanie-i-zdrada-rodzi-sie-z-tesknoty-a.html

Kalina Błażejowska napisała ten artykuł w związku z ukazaniem się książki: Esthera Perel. „Kocha, lubi, zdradza. Nowe spojrzenie na problem wierności i niewierności w związku”. 2018, Znak, Kraków.

Autorką książki jest modna współcześnie psycholożka, terapeutka par, która uzyskała niebywały rozgłos na całym świecie – vide jej wykład w TED https://www.ted.com/talks/esther_perel_rethinking_infidelity_a_talk_for_anyone_who_has_ever_loved

W artykule czytamy: „Pytana o swoje małżeństwo stara się zachować dyskrecję… Praca terapeutki par nauczyła mnie, żeby nie traktować swojego małżeństwa jako danego raz na zawsze” – mówiła w wywiadzie dla „The Observer” – w innym podawała sposoby, które pozwalają utrzymać związek z 35-letnim stażem. Po pierwsze, „skalibrować oczekiwania” pod kątem wieku i możliwości. Po drugie, utrzymywać wiele społecznych relacji, które zaspokajają potrzeby każdego z osobna. Po trzecie, wspólnie odkrywać nowe rzeczy i podejmować ryzyko. A oprócz tego zachować wysokie mniemanie o sobie samej i pamiętać o czułości. Bo „człowiek może żyć bez seksu, ale nie bez dotyku”.

„… kochający się ludzie nie zawsze umieją być kochankami, a po to, by seks stał się lepszy, trzeba najpierw otworzyć głowę – lub związek. Przywrócić granicę między „ty” i „ja”, zatroszczyć się o własne potrzeby i dać przestrzeń partnerowi. Oraz zrezygnować z seksualnej poprawności: „Chciałabym zasugerować, że nasz seks mógłby stać się bardziej ekscytujący, radosny, nawet frywolny, jeśli bylibyśmy mniej skrępowani przez nasze kulturowe zamiłowanie do demokracji w sypialni”.

„…W książce: „Kocha, lubi, zdradza” Perel analizuje i kwestionuje zachodnie przekonania na temat zdrady. Postuluje, żeby otworzyć się na dyskusję: zamiast ograniczać się do sztywnych kategorii moralnych, poświęcić uwagę mechanizmom zdrady. Zająć się nie tylko cierpieniem zdradzanych, ale też motywacjami zdradzających. I dowartościować rolę kochanki lub kochanka”.

Książkę reklamuje się jako „intelektualne arcydzieło” i „nowe spojrzenie na tabu stare jak świat”. Co oczywiście nie jest prawdą – Perel powtarza nie tylko to, co dawno napisali już inni, ale też siebie samą. Rozwija myśli z pierwszej książki i wątki ze wspomnianego szlagierowego wykładu…”

„… O wygórowanych oczekiwaniach małżeńskich: „Mamy nie tylko niekończącą się listę wymagań, ale też chcemy być szczęśliwi. Kiedyś było to zarezerwowane dla życia wiecznego… do szczęścia już się nie dąży, jego osiągnięcie stało się obowiązkiem. Oczekujemy od jednej osoby tego, co dawniej dostawaliśmy od całej wioski, a żyjemy dwukrotnie dłużej”.

„… O powszechności rozwodów: „Nie rozwodzimy się już zatem, bo jesteśmy nieszczęśliwi – rozwodzimy się, bo moglibyśmy być szczęśliwsi”. O społecznym piętnie: „W naszej kulturze nie wierzy się w romanse bez winy. Kiedy więc nie możemy winić związku, zaczynamy obarczać winą jednostkę. Branżowa literatura przedmiotu pełna jest typologii osób zdradzających – tak jakby charakter zawsze przeważał nad okolicznościami. Żargon psychologiczny zastąpił religijną gwarę, a grzech ustąpił miejsca psychopatologii. Nie jesteśmy już grzesznikami, jesteśmy chorzy. Jak na ironię, o wiele łatwiej było oczyścić się z grzechu, niż teraz pozbyć się diagnozy”. O seksie z eks: „Przygoda z dawną miłością daje unikatową kombinację gotowego zaufania, ryzykowania i wystawiania się na cios…”

Przytoczone wywody, a zwłaszcza zdania: ”...utrzymywać wiele społecznych relacji, które zaspokajają potrzeby każdego z osobna”, ”…dać przestrzeń partnerowi”, „otworzyć głowę – lub związek”, „zrezygnować z seksualnej poprawności” – kojarzą mi się (nie wiem czy w sposób uzasadniony) z oglądniętym niedawno serialem pt:„Dziewczyna z doświadczeniem” (The Girlfriend Experience – Lodge Kerrigan, Amy Seimetz, dwa sezony), który jest opisany w Wikipedii pod https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziewczyna_z_doświadczeniem

Skołowane starsze pary, co tak sugestywnie omawia Esther Perel, mogą sięgać do takich rozwiązać właśnie jak escort girl lub doświadczeń z dziewczyną (GFE). Czytelnicy tego akurat portalu zapewne dobrze znają pojęcie GFE. Jednak dla uporządkowania wywodu, zaglądnąłem do odpowiedniego hasła w angielskiej wersji Wikipedii, dostępnego pod https://en.wikipedia.org/wiki/Girlfriend_experience i dokonałem na użytek tego artykułu przetłumaczenia i streszczenia najważniejszych fragmentów wyjaśnienia. Przytaczam tutaj poniżej to moje krótkie opracowanie. Tak więc:

„Doświadczenie z dziewczyną (GFE) polega na działaniach, które zacierają granice między transakcją finansową a romansem. W branży erotycznej GFE jest określeniem seksualnej relacji, w której trakcie "pracownik seksualny" jak i klient angażują się w działania dostarczające nie tylko przyjemność seksualną, ale i pewien stopień bliskości emocjonalnej. "Doświadczenie z dziewczyną" zazwyczaj wiąże się z bardziej osobistą interakcją niż relacje z call girls albo escort girls (~ dziewczyny do towarzystwa). GFE polega nie tylko na seksie, ale także na zaangażowaniu w inne wspólne przeżycia, a nawet przedsięwzięcia. Relacje są bardzo różnorodne, zależne od indywidualnych uzgodnień. Owi tak zwani "pracownicy seksualni" starają się w tych relacjach przejawiać autentyczność zachowań, tak aby uczynić te doświadczenia bardziej przyjemnymi dla swojego klienta, a także, aby wynik był bardziej lukratywny dla siebie.

Zapłata za akty seksualne sprawia, jednak iż GFE jest uważana za formę prostytucji i legalność takich działań zależy od miejsca wydarzeń (w USA prawodawstwo różni się w poszczególnych stanach, podobnie jest w różnych krajach europejskich).

Czasami osoby dostarczające owego "doświadczenia z dziewczyną" są określane "prostytutkami w pomieszczeniach" ("indoor prostitute"). W przeciwieństwie do "prostytucji ulicznej" prostytucja w pomieszczeniach rodzi mniej sprzeciwów społecznych, chyba z tej prostej przyczyny, iż jest niemal niewidoczna. Większość relacji GFE jest inicjowana poprzez Internet. Koszty tych usług zależą od danej kobiety, a także od czynności, które są uzgadniane. GFE zazwyczaj rozpoczyna się od kolacji w przyjemnej restauracji, a następnie wydarzenia zachodzą w mieszkaniu kobiety, w hotelach, a nawet mieszkaniach klientów.

O ile termin "klient" jest używany do określenia osoby, która płaci prostytutce za seks, to w terminologii agencji towarzyskich, które wyrosły wokół działań typu GFE, klienci często nazywani są "hobbystami", a kobiety świadczące te usługi są określane jako "miłe dziewczyny” (nice girls).

Sądzi się, że zapotrzebowanie na usługi GFE wynika z potrzeb seksualnych połączonych z poczuciem bliskości, jakkolwiek bez zaangażowania w związek. Relacje GFE w pewnym stopniu eliminują poczucie winy lub lęk przed uzależnieniem od związku „

Będą już więc przygotowanym teoretycznie do rozważań czy rola „dziewczyny z doświadczeniem” jest czymś atrakcyjnym dla kobiet i czy jest czymś atrakcyjnym dla mężczyzn, można się odwołać do wymowy i przesłania wspomnianego serialu.

Otóż serial budzi głęboką troskę o to, czy są to korzystne wzorce działania. Okazuje się bowiem, że im większe pieniądze wchodzą w grę, tym większe powstaje niebezpieczeństwo. Podam tylko jeden przykład. Sympatyczna aktorka Amy Seimetz, odgrywająca rolę dziewczyny z doświadczeniem Annabel Reade, otrzymała w spadku od jednego ze swoich klientów pół miliona dolarów, lecz rodzina zmarłego rozpoczęła z nią walkę „na śmierć i życie”. Jest nawet gorzej, jeden z klientów Annabel Reade, będąc facetem żonatym, ukrywającym znajomość z „dziewczyną do towarzystwa” … okazał się jednak człowiekiem tak zazdrosnym, że nie mógł ścierpieć tego, iż rozmawia ona na basenie z jakimś przygodnym. Annabel Reade boryka się więc jeszcze dodatkowo z takimi brutalnymi potyczkami.

Jeśli próbować sformułować tu jakąś ogólną prawidłowość, to jest to chyba tak, że im głębsza jest znajomość owych dziewcząt z doświadczeniem z mężczyznami, tym większe czekają je problemy.

Opisywana tu kategoria związków mężczyzn z kobietami generuje jednak niezwykle ciekawe wydarzenia, wątki i treści, które są zapewne użyteczne dla autorów opowiadań erotycznych. Dla przykładu nie wiedziałem, że często owe „dziewczyny do towarzystwa”, świadczące GFE, same między sobą są głęboko zaangażowane emocjonalnie w związki miłosne typu kobieta-kobieta – vide związek Erici Myles (Anna Friel) z Louisa Krause (Anna Garner) – w sezonie drugim.

Piszę to wszystko na podstawie przytoczonych tekstów i oglądniętego serialu, nie mając w tym zakresie realnych doświadczeń osobistych.

Może się jednak zdarzyć, że ktoś z czytelników mógłby tu dodać istotne spostrzeżenia oparte o rzeczywiste „experiences”. W szczególności niezwykle cenne byłyby tutaj komentarze wniesione przez czytelniczki – kobiety. A nóż coś takiego zaistnieje.