@Fanatyk W pełni popieram przedmówcę. Pomysł to zaledwie 10% sukcesu, resztą jest ciężka praca nad wydobyciem i szlifowaniem jego znaczeń. Sentencechecker stanowi prawdziwy skarb podczas korekty, nie wyobrażam sobie również pisania bez dobrego słownika synonimów. Działaj, poprawiaj, bierz z krytyki, co przydatne i nie daj się wpuścić pod poprzeczkę tym, którzy życzą Ci stagnacji. Nie ma nic gorszego niż marnowany potencjał.
I cudnie! 😀 Jeśli chcesz, popraw, ale w takiej wymianie wiadomości, gdy teksty z obu stron nabierają tempa, literówka, pewna niezgrabność myśli może nawet dodawać całości uroku. Bo niby człowiek ma czas się zastanowić co pisze, ale jak najprędzej chce dać i otrzymać kolejną porcję słownych pieszczot od ukochanej osoby. Także mnie to wadzi.
Dopieszczone opowiadanie. Nic dziwnego, że weszło bez zgrzytów. Pozwolę sobie zapytać, czy autor może ma doświadczenia związane z pracą sądów czy jest to efekt czystego researchu i wyobraźni?
Akurat długość jak dla mnie jest w porządku, bowiem poluję tu głównie na teksty krótkie, w innym przypadku sięgam po książkę. Co do języka, jest pragmatyczny jak życie tubylca, może nawet chwilami nazbyt elokwentny z perspektywy myśliwego-zbieracza u zarania dziejów, ale buduje klimat - i dobrze. Czy można byłoby rozwinąć rytualną sferę zbliżenia? Myślę, że elementy rytuału tutaj występują, a większa gra w podchody nie jest domeną prehistorii. Kulturę plemion można byłoby przedstawić w kontynuacji. Pomyśl o tym, Tamaro. 😉
Ps. Po drugim rzucie oka pozwolę sobie zasugerować wyrzucenie większości zaimków ze zbliżenia
Uderzam ponownie w jej pośladki. Szybko, wykorzystując całą siłę, wchodzę w nią i nie czekając na jej reakcje, powtarzam to kilka razy.
Przywieram do jej pleców i pozwalam nam chwile wytchnąć. Gładzę jej delikatną skórę na brzuchu, pieszczę dłonią miękką pierś, szczypie palcami twardy sutek.
To taki eksperyment myślowy. Wyrzuć proszę "jej" z powyższych fragmentów i zastanów się czy opis ucierpiał. 😀
Za takie pisanie należą się owacje. Całkiem przekonujący, obrazowy styl, klimat, aż się prosi o ciąg dalszy. 😀 Widać, że tekst odleżał, bo przeszła mi ochota na czepianie się. Tak trzymaj.
@darjim
Zrozumiałeś chyba moje nieprecyzyjnie wyrażone intencje. Chodziło tylko o zmianę narracji na jednolitą. I tak, podobało się. Umiliło chwile tuż przed snem. Suspens nie zawsze jest niezbędny, może jednak pojawi się w ewentualnej kontynuacji? Czy to definitywnie koniec opowieści? 😀 @Indragor
To zwykłe nieporozumienie. Tak bywa późną porą. Masz oczywiście rację. 😉
Pozdrawiam
Z tym, że gdyby była jego prawdziwą córką, to nigdy nie doszłoby do takiej sytuacji. A skoro nie była...
Zbędne wtrącenie w trzeciej osobie.
Poza tym raczej w porządku. Pierwszoosobowa narracja koresponduje z prostolinijnym tokiem myślenia bohatera, a klimat z wizją bycia (w swoim mniemaniu) niezłym kochankiem dla młodej dziewczyny, której motywów możemy tylko się domyślać. Brakuje mi jednak czegoś, co wyróżniłoby opowieść na tle innych, gdzie wszystko idzie jak po maśle.
Młodym ludziom niemal nic nie grozi (wskaźnik śmiertelności jak dla grypy)... ale ów paraliżujący strach sprawia, że żyją na kolanach ... i gospodarka leży.
Wydaje mi się, że paradoksalnie małe prawdopodobieństwo śmierci jest o wiele gorszą perspektywą niż sama śmierć, ponieważ w perspektywie długiego życia przy obecnych możliwościach każdy krok jawi się jako wybór ogromnej wagi, którego konsekwencje będzie się długo ponosiło. Teraz ludzie nie boją się śmierci tylko utraty jakości życia. To dostrzegam w swoim kręgu towarzyskim.
Zwolna sok zaczął spływać do ust mężczyzny tak obwicie
natomiast co to przeciwciał
Tu się coś pochrzaniło.
Zawartość szczepionki budzi we mnie skojarzenie z czymś w rodzaju szamańskiego katharsis. Zastanawiam się czy brak strachu przed śmiercią faktycznie leczy, czy może sprowadza na człowieka zgubę. Ciekawe.
- Lekarze pana znajdą. Proszę - jego dłoń jest sucha i ciepła - to nie zajmie długo. Mam na imię Józef, proszę mi mówić po imieniu - uśmiecha się.
Jeśli coś mogę doradzić, to tylko poprawę zapisu dialogów, o ile jeszcze nad tym nie pracowałeś. Jeśli po półpauzie opis odnosi się do wypowiedzianych słów, jest pisany małą literą np. powiedział. Jeśli odnosi się do czynności mówiącego, przed półpauzę idzie kropka, a po niej zaczyna się z wielkiej litery. Poza tym w takich wieloczłonowych wypowiedziach, można rozbić monolog od nowej półpauzy, niżej. Ogranicza to chaos, czytelnik nie traci tempa.
Trafiłeś w 10, tak czy siak. 😀
Jest humor, mały wtręt polityczny, a wszystko sprowadza się, parafrazując Geralta, do pieprzenia. Cudnie i z puentą. Język, warsztat ogarnięte jak należy. 😀
@XeeleeFirst
Och, wiek, płeć, toż to bez znaczenia. Gdzie w tym szkoda lub przeszkoda? 😀
Całkiem słuszna rozkmina, serio. Z tekstu nie wynika, że łóżko skrzypi, albo że dziewczyna woli dywany. Z drugiej strony... w wieku bohaterki miało się bujniejsze fantazje. Dostęp do tzw. explicit content jest teraz łatwiejszy niż kiedykolwiek; przenika do popkultury, o czym świadczy chociażby popularność serwisów pornograficznych w czasie kwarantanny i nie tylko. Powoduje to na przestrzeni czasu brutalizację i dehumanizację zachowań seksualnych. Przesuwają się tytułowe granice wstydu.
@Tamara
Jeśli przez "kanciastą wypowiedź" rozumiesz zredagowany przeze mnie przykład, jest to tylko i wyłącznie przykład jak uniknąć zaimków, które przewijają się przez cały tekst, aż do ostatniej, podsumowującej linii, gdzie zgrzytają już szczególnie. Inaczej wybrzmiałyby jako wyjątek od reguły. 😉 Żeby dostrzec skalę problemu, wrzuć w ctrl F "mnie", "jej" itp.
Jeśli zaś chodzi o gwałt, w dodatku w bezokoliczniku, zabrzmiał mi po prostu antyklimatycznie. I jeszcze zaimek na dokładkę. Zawsze zastanawiam się czy to dobre słowo w erotyce, bo zwyczajnie źle się niektórym kojarzy w swych dosłownych konotacjach. Brzmi tak niedelikatnie.
Tego typu subtelności zawsze zaprzątają mi głowę. Masz prawo się z nimi przespać lub nie. 😀
Idąc w konkret, zastanawiam się czy nie dałoby się rozbić bloków tekstu na krótsze akapity. To bardzo usprawnia rytm tekstu. Imienia bohaterki użyłaś tutaj zaledwie raz, Tamaro. Skoro to druga część, mogłoby nam tu zastąpić wiele zaimków, o ile bohater nie boi się o nim myśleć lub go wymówić. Wtedy zabieg jest celowy. Zaimków można też unikać przenosząc krótkimi akapitami uwagę z podmiotu na podmiot, z akcji na reakcje, z "dawcy na biorcę". 😀
Jak zwykle, poza zaimkami, są to tematy do przemyśleń, bo treść jest dobra i wymaga jedynie szlifu korekty, przemyślenia czy wszystkie wyrazy są niezbędne i zgrabne.
"Zadawałam sobie pytanie(...)" - płeć?
"Nie ustępowałem gwałcić ją palcami" - gwałcić?
"Oddech jej wyrównał się, twarz złagodniała i wkrótce usnęła, a ja niczym złodziej, wymknąłem się z jej pokoju." - zaimki aż zęby bolą
np. zmienić to można tak
Długo patrzyłem jak zanurza się w błogiej nieświadomości snu. Przybrała zniewalająco łagodny wyraz twarzy.
Wymknąłem się z pokoju jak złodziej, żeby nie ukraść czegoś więcej.
Chciałem.
Motyla noga! Właśnie piszę coś w ten deseń, w dodatku również z Klaudią. Tym chętniej wskażę Ci kierunki na drogowskazie. Spróbuj sprawić, aby każde zdanie budowało rosnący klimat, który po kulminacji znajdzie ujście w ciekawym rozwiązaniu akcji. Ogranicz zbędne opisy do minimum, skupiaj uwagę na tym, co ważne, potrzebne. Podporządkuj dialogi budowaniu pewnej gry pozorów i sugestii, trzymając się ludzkich zachowań. Unikaj jak ognia tego, co sprawi, że napiszesz przewidywalne opowiadanie jakich wiele. Manipuluj niewiedzą czytelnika.
Weźmy na warsztat pierwszy akapit, tak dla przykładu - ciach, pach, trach:
"Stanąłem przed drzwiami mieszkania. Zapukałem. Dobiegająca z wewnątrz Sonata Księżycowa ucichła, a niebawem w progu pojawiła się Klaudia."
Czytelnik myśli, co to za mieszkanie? Skąd ta sonata? Kim jest Klaudia i czyta. Nie ma wyjścia. 😉
Serwis zawiera treści o charakterze erotycznym, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich. Decydując
się na wejście na strony serwisu Pokatne.pl potwierdzasz, że jesteś osobą pełnoletnią.
Pliki cookies i polityka prywatności
Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO).
Potrzebujemy Twojej zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przechowywanych w plikach cookies.
Zgadzam się na przechowywanie na urządzeniu, z którego korzystam tzw. plików cookies oraz na przetwarzanie moich
danych osobowych pozostawianych w czasie korzystania przeze mnie ze stron internetowej lub serwisów oraz innych
parametrów zapisywanych w plikach cookies w celach marketingowych i w celach analitycznych.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w regulaminie serwisu.
Erotia Pąs · 1 maja 2021 · "Co w rodzinie, to nie zginie (I)"
@Fanatyk W pełni popieram przedmówcę. Pomysł to zaledwie 10% sukcesu, resztą jest ciężka praca nad wydobyciem i szlifowaniem jego znaczeń. Sentencechecker stanowi prawdziwy skarb podczas korekty, nie wyobrażam sobie również pisania bez dobrego słownika synonimów. Działaj, poprawiaj, bierz z krytyki, co przydatne i nie daj się wpuścić pod poprzeczkę tym, którzy życzą Ci stagnacji. Nie ma nic gorszego niż marnowany potencjał.
Ps. jesteśmy w podobnym wieku. 😀
Erotia Pąs · 5 maja 2020 · "Krótka wiadomość tekstowa"
I cudnie! 😀 Jeśli chcesz, popraw, ale w takiej wymianie wiadomości, gdy teksty z obu stron nabierają tempa, literówka, pewna niezgrabność myśli może nawet dodawać całości uroku. Bo niby człowiek ma czas się zastanowić co pisze, ale jak najprędzej chce dać i otrzymać kolejną porcję słownych pieszczot od ukochanej osoby. Także mnie to wadzi.
Erotia Pąs · 4 maja 2020 · "Mecenas Gruszkowska - Grzeszne koneksje"
Dopieszczone opowiadanie. Nic dziwnego, że weszło bez zgrzytów. Pozwolę sobie zapytać, czy autor może ma doświadczenia związane z pracą sądów czy jest to efekt czystego researchu i wyobraźni?
Erotia Pąs · 29 kwietnia 2020 · "W poszukiwaniu nowej ziemi"
Akurat długość jak dla mnie jest w porządku, bowiem poluję tu głównie na teksty krótkie, w innym przypadku sięgam po książkę. Co do języka, jest pragmatyczny jak życie tubylca, może nawet chwilami nazbyt elokwentny z perspektywy myśliwego-zbieracza u zarania dziejów, ale buduje klimat - i dobrze. Czy można byłoby rozwinąć rytualną sferę zbliżenia? Myślę, że elementy rytuału tutaj występują, a większa gra w podchody nie jest domeną prehistorii. Kulturę plemion można byłoby przedstawić w kontynuacji. Pomyśl o tym, Tamaro. 😉
Ps. Po drugim rzucie oka pozwolę sobie zasugerować wyrzucenie większości zaimków ze zbliżenia
To taki eksperyment myślowy. Wyrzuć proszę "jej" z powyższych fragmentów i zastanów się czy opis ucierpiał. 😀
Panie Dramat, to komedia z panem w roli głównej.
Erotia Pąs · 27 kwietnia 2020 · "W poszukiwaniu nowej ziemi"
Za takie pisanie należą się owacje. Całkiem przekonujący, obrazowy styl, klimat, aż się prosi o ciąg dalszy. 😀 Widać, że tekst odleżał, bo przeszła mi ochota na czepianie się. Tak trzymaj.
Pozdrawiam
Erotia Pąs · 22 kwietnia 2020 · "Nadia" ·
@darjim
Zrozumiałeś chyba moje nieprecyzyjnie wyrażone intencje. Chodziło tylko o zmianę narracji na jednolitą. I tak, podobało się. Umiliło chwile tuż przed snem. Suspens nie zawsze jest niezbędny, może jednak pojawi się w ewentualnej kontynuacji? Czy to definitywnie koniec opowieści? 😀
@Indragor
To zwykłe nieporozumienie. Tak bywa późną porą. Masz oczywiście rację. 😉
Pozdrawiam
Erotia Pąs · 22 kwietnia 2020 · "Nadia"
Zbędne wtrącenie w trzeciej osobie.
Poza tym raczej w porządku. Pierwszoosobowa narracja koresponduje z prostolinijnym tokiem myślenia bohatera, a klimat z wizją bycia (w swoim mniemaniu) niezłym kochankiem dla młodej dziewczyny, której motywów możemy tylko się domyślać. Brakuje mi jednak czegoś, co wyróżniłoby opowieść na tle innych, gdzie wszystko idzie jak po maśle.
Erotia Pąs · 19 kwietnia 2020 · "End of All Hope"
Tylko to złapało się na wędkę, nadziało na haczyk z rzeczy przyczepnych. 😉
Widzę, że mam się tu od kogo uczyć. 😀
Erotia Pąs · 18 kwietnia 2020 · "Szczepionka"
Wydaje mi się, że paradoksalnie małe prawdopodobieństwo śmierci jest o wiele gorszą perspektywą niż sama śmierć, ponieważ w perspektywie długiego życia przy obecnych możliwościach każdy krok jawi się jako wybór ogromnej wagi, którego konsekwencje będzie się długo ponosiło. Teraz ludzie nie boją się śmierci tylko utraty jakości życia. To dostrzegam w swoim kręgu towarzyskim.
Erotia Pąs · 18 kwietnia 2020 · "Szczepionka"
Tu się coś pochrzaniło.
Zawartość szczepionki budzi we mnie skojarzenie z czymś w rodzaju szamańskiego katharsis. Zastanawiam się czy brak strachu przed śmiercią faktycznie leczy, czy może sprowadza na człowieka zgubę. Ciekawe.
Erotia Pąs · 12 kwietnia 2020 · "Króliczek"
Jeśli coś mogę doradzić, to tylko poprawę zapisu dialogów, o ile jeszcze nad tym nie pracowałeś. Jeśli po półpauzie opis odnosi się do wypowiedzianych słów, jest pisany małą literą np. powiedział. Jeśli odnosi się do czynności mówiącego, przed półpauzę idzie kropka, a po niej zaczyna się z wielkiej litery. Poza tym w takich wieloczłonowych wypowiedziach, można rozbić monolog od nowej półpauzy, niżej. Ogranicza to chaos, czytelnik nie traci tempa.
Trafiłeś w 10, tak czy siak. 😀
Erotia Pąs · 12 kwietnia 2020 · "Księgarnia (I)"
@XXX_Lord
Myślę, że warto się postarać,. Takie opowieści powinny zająć miejsce promowanej tandety w prawdziwej księgarni.
Erotia Pąs · 12 kwietnia 2020 · "Przypadki Violetty przez v i dwa t i Dawida nazwanego Goliatem"
Jest humor, mały wtręt polityczny, a wszystko sprowadza się, parafrazując Geralta, do pieprzenia. Cudnie i z puentą. Język, warsztat ogarnięte jak należy. 😀
Erotia Pąs · 11 kwietnia 2020 · "Księgarnia (I)"
Opowiadanie przeczytane po raz drugi na przestrzeni czasu płynie przed moimi oczami równie sprawnie i przyjemnie. Publikujesz gdzieś w wydawnictwach?
Erotia Pąs · 11 kwietnia 2020 · "Granice wstydu (I)"
@XeeleeFirst
Och, wiek, płeć, toż to bez znaczenia. Gdzie w tym szkoda lub przeszkoda? 😀
Całkiem słuszna rozkmina, serio. Z tekstu nie wynika, że łóżko skrzypi, albo że dziewczyna woli dywany. Z drugiej strony... w wieku bohaterki miało się bujniejsze fantazje. Dostęp do tzw. explicit content jest teraz łatwiejszy niż kiedykolwiek; przenika do popkultury, o czym świadczy chociażby popularność serwisów pornograficznych w czasie kwarantanny i nie tylko. Powoduje to na przestrzeni czasu brutalizację i dehumanizację zachowań seksualnych. Przesuwają się tytułowe granice wstydu.
Erotia Pąs · 9 kwietnia 2020 · "Cichy pokój (II)" ·
@Tamara
Jeśli przez "kanciastą wypowiedź" rozumiesz zredagowany przeze mnie przykład, jest to tylko i wyłącznie przykład jak uniknąć zaimków, które przewijają się przez cały tekst, aż do ostatniej, podsumowującej linii, gdzie zgrzytają już szczególnie. Inaczej wybrzmiałyby jako wyjątek od reguły. 😉 Żeby dostrzec skalę problemu, wrzuć w ctrl F "mnie", "jej" itp.
Jeśli zaś chodzi o gwałt, w dodatku w bezokoliczniku, zabrzmiał mi po prostu antyklimatycznie. I jeszcze zaimek na dokładkę. Zawsze zastanawiam się czy to dobre słowo w erotyce, bo zwyczajnie źle się niektórym kojarzy w swych dosłownych konotacjach. Brzmi tak niedelikatnie.
Tego typu subtelności zawsze zaprzątają mi głowę. Masz prawo się z nimi przespać lub nie. 😀
Pozdrawiam
Erotia Pąs · 9 kwietnia 2020 · "Granice wstydu (I)"
@Czytelnik
Fucktycznie! 😀 Muszę poćwiczyć na kimś anatomię.
Dzięki ludzie za opinie.
Erotia Pąs · 8 kwietnia 2020 · "Cichy pokój (II)" ·
Idąc w konkret, zastanawiam się czy nie dałoby się rozbić bloków tekstu na krótsze akapity. To bardzo usprawnia rytm tekstu. Imienia bohaterki użyłaś tutaj zaledwie raz, Tamaro. Skoro to druga część, mogłoby nam tu zastąpić wiele zaimków, o ile bohater nie boi się o nim myśleć lub go wymówić. Wtedy zabieg jest celowy. Zaimków można też unikać przenosząc krótkimi akapitami uwagę z podmiotu na podmiot, z akcji na reakcje, z "dawcy na biorcę". 😀
Jak zwykle, poza zaimkami, są to tematy do przemyśleń, bo treść jest dobra i wymaga jedynie szlifu korekty, przemyślenia czy wszystkie wyrazy są niezbędne i zgrabne.
"Zadawałam sobie pytanie(...)" - płeć?
"Nie ustępowałem gwałcić ją palcami" - gwałcić?
"Oddech jej wyrównał się, twarz złagodniała i wkrótce usnęła, a ja niczym złodziej, wymknąłem się z jej pokoju." - zaimki aż zęby bolą
np. zmienić to można tak
Długo patrzyłem jak zanurza się w błogiej nieświadomości snu. Przybrała zniewalająco łagodny wyraz twarzy.
Wymknąłem się z pokoju jak złodziej, żeby nie ukraść czegoś więcej.
Chciałem.
Czy coś w Twoim stylu.... Jeszcze raz, zaimki. 😉
Pozdrawiam, czekam na korektę i więcej
Erotia Pąs · 7 kwietnia 2020 · "Granice wstydu (I)"
@Indragor
Już, już, gotowe. 😉 Z zasady o trzeciej nad ranem poprawiam tylko poduchę pod głową. 😀
Erotia Pąs · 7 kwietnia 2020 · "Lekcja pianina"
Motyla noga! Właśnie piszę coś w ten deseń, w dodatku również z Klaudią. Tym chętniej wskażę Ci kierunki na drogowskazie. Spróbuj sprawić, aby każde zdanie budowało rosnący klimat, który po kulminacji znajdzie ujście w ciekawym rozwiązaniu akcji. Ogranicz zbędne opisy do minimum, skupiaj uwagę na tym, co ważne, potrzebne. Podporządkuj dialogi budowaniu pewnej gry pozorów i sugestii, trzymając się ludzkich zachowań. Unikaj jak ognia tego, co sprawi, że napiszesz przewidywalne opowiadanie jakich wiele. Manipuluj niewiedzą czytelnika.
Weźmy na warsztat pierwszy akapit, tak dla przykładu - ciach, pach, trach:
"Stanąłem przed drzwiami mieszkania. Zapukałem. Dobiegająca z wewnątrz Sonata Księżycowa ucichła, a niebawem w progu pojawiła się Klaudia."
Czytelnik myśli, co to za mieszkanie? Skąd ta sonata? Kim jest Klaudia i czyta. Nie ma wyjścia. 😉
Pozdrawiam i czekam na poprawki
Rescuer (I). "Nun"
Opowieść grudniowa - epilog. A nawet…
Uniesień szał
Bałtycki Rybak Dusz (III)
Wiedźma Siedmiu Bram
Iza I Tomek (VIII)
Bałtycki Rybak Dusz (II)
Opowiadanie na Walentynki
Wystawiony przez siostrę
Bałtycki Rybak Dusz (I)