Zgadzam się z Falangą. To opowiadanie ma potencjał, ale można było to rozwinąć lepiej, więcej szczegółów, jak dokładnie się poznali. Rozumiem, że przez pożądanie bohaterów potoczyło się to wszystko bardzo szybko, ale kilka momentów bym wzbogaciła. Chociażby kino. Z doświadczenia wiem, że klimat tam panujący tam, mrok, bliskość partnera mocno pobudza. Choćby zwykłe muśnięcie dłoni, złapanie jej, przyspieszone oddechy, nieśmiałe spojrzenia, pocałunki, położenie dłoni na udzie, lub potem odważniejsze ruchy.
A Ty przeskoczyłeś to, napomykając tylko, że je odwiedzili. A więc całość zdecydowanie za krótka, aby wyszła z poczekalni. A sądzę, po sposobie pisania, że mógłbyś autorze postarać się bardziej, rozwinąć pewne kwestie, dodać w wielu więcej erotyki, opisów. Mam nadzieję, że to przeredagujesz, a w następnych częściach czy oddzielnych opowiadaniach będzie już zdecydowanie lepiej.
Gratuluję debiutu. Od samego początku kibicuje się Izie. Kobieta z krwi i kości, ukazałaś ją bardzo naturalnie.
Na Bizony można jeszcze natrafić, ale nie są to stada. Raczej pojedyncze sztuki.
Dobrze się czytało. Można się wczuć w opowiadanie, bo napisane jest zgrabnie. Choć już na początku zakuło mnie w oczy określenie kobieta przy kości. Jakoś mnie mierzi. Lub to, że matka tak spokojnie przyjęła stan upojenia swojej córki, będącej w towarzystwie partnera, kolegów i koleżanek i pod opieką nauczycieli. Ja bym się lekko zdenerwowała. Ale młodych ciężko upilnować. A i dalsze losy wtedy nie mogłyby się tak potoczyć, gdyby nie ten incydent. Jestem też w stanie zrozumieć postępowanie Renaty, która uwiodła kolegę córki. Po długiej wstrzemięźliwości, będąc dojrzałą panią z dużym temperamentem...a tu młody mężczyzna wyraźnie nią zainteresowany. To musiało się tak skończyć. 🙂
Zauważyłam też kilka błędów, ale nie rzutowały one na mój odbiór całego opowiadania, jako bardzo dobrego. Gratuluję. I życzę kolejnych udanych tekstów.
Czytałam już wiele dni temu, jednak dopiero teraz zdecydowałam się skomentować. Nie miałam okazji czytać jeszcze Twoich wszystkich opowiadań, ale to mi się wyjątkowo spodobało. Być może mam skłonność do opowiadań dziejących się głównie w ciasnych pomieszczeniach, pułapkach, gdy atmosfera między bohaterami gęstnieje, a tłem jest otaczające niebezpieczeństwo, kataklizm. 🙂
Wydaje mi się, że zabieg autorki, by nie dodawać opisów postaci jest ciekawy, tajemniczy. Wyjaśniła też to na początku w krótkim opisie, by każdy, jeśli chce, mógł podstawić pod danego bohatera taką postać, jaką chce. Lub siebie.
Mi się podobało. Mogłoby być dłuższe, opisy obszerniejsze, bardziej pobudzające wyobraźnię. Ale jest nieźle.
Zgadza się. Publikowałam to opowiadanie rok temu na innym portalu. Zabrakło mi jednak weny na spisanie tej opowieści do końca. Jednak dalsza część jest w przygotowaniu i niebawem się ukaże.
Serwis zawiera treści o charakterze erotycznym, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich. Decydując
się na wejście na strony serwisu Pokatne.pl potwierdzasz, że jesteś osobą pełnoletnią.
Pliki cookies i polityka prywatności
Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO).
Potrzebujemy Twojej zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przechowywanych w plikach cookies.
Zgadzam się na przechowywanie na urządzeniu, z którego korzystam tzw. plików cookies oraz na przetwarzanie moich
danych osobowych pozostawianych w czasie korzystania przeze mnie ze stron internetowej lub serwisów oraz innych
parametrów zapisywanych w plikach cookies w celach marketingowych i w celach analitycznych.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w regulaminie serwisu.
Dorota · 14 lipca 2017 · "Into the night (I)"
Zgadzam się z Falangą. To opowiadanie ma potencjał, ale można było to rozwinąć lepiej, więcej szczegółów, jak dokładnie się poznali. Rozumiem, że przez pożądanie bohaterów potoczyło się to wszystko bardzo szybko, ale kilka momentów bym wzbogaciła. Chociażby kino. Z doświadczenia wiem, że klimat tam panujący tam, mrok, bliskość partnera mocno pobudza. Choćby zwykłe muśnięcie dłoni, złapanie jej, przyspieszone oddechy, nieśmiałe spojrzenia, pocałunki, położenie dłoni na udzie, lub potem odważniejsze ruchy.
A Ty przeskoczyłeś to, napomykając tylko, że je odwiedzili. A więc całość zdecydowanie za krótka, aby wyszła z poczekalni. A sądzę, po sposobie pisania, że mógłbyś autorze postarać się bardziej, rozwinąć pewne kwestie, dodać w wielu więcej erotyki, opisów. Mam nadzieję, że to przeredagujesz, a w następnych częściach czy oddzielnych opowiadaniach będzie już zdecydowanie lepiej.
Dorota · 12 czerwca 2017 · "Pilny projekt (I)"
Gratuluję debiutu. Od samego początku kibicuje się Izie. Kobieta z krwi i kości, ukazałaś ją bardzo naturalnie.
Na Bizony można jeszcze natrafić, ale nie są to stada. Raczej pojedyncze sztuki.
Dorota · 12 czerwca 2017 · "Pamiętnik pisany nocą (II). Kobieta przy kości" ·
Dobrze się czytało. Można się wczuć w opowiadanie, bo napisane jest zgrabnie. Choć już na początku zakuło mnie w oczy określenie kobieta przy kości. Jakoś mnie mierzi. Lub to, że matka tak spokojnie przyjęła stan upojenia swojej córki, będącej w towarzystwie partnera, kolegów i koleżanek i pod opieką nauczycieli. Ja bym się lekko zdenerwowała. Ale młodych ciężko upilnować. A i dalsze losy wtedy nie mogłyby się tak potoczyć, gdyby nie ten incydent. Jestem też w stanie zrozumieć postępowanie Renaty, która uwiodła kolegę córki. Po długiej wstrzemięźliwości, będąc dojrzałą panią z dużym temperamentem...a tu młody mężczyzna wyraźnie nią zainteresowany. To musiało się tak skończyć. 🙂
Zauważyłam też kilka błędów, ale nie rzutowały one na mój odbiór całego opowiadania, jako bardzo dobrego. Gratuluję. I życzę kolejnych udanych tekstów.
Dorota · 30 maja 2017 · "Pamiętnik pisany nocą (I). Czterdzieste urodziny matki"
Całkiem ciekawie napisane, bez rażących błędów. Przyjemnie się czytało...i wyobrażało. 😉
Dobry debiut.
Dorota · 19 maja 2016 · "Schron"
Czytałam już wiele dni temu, jednak dopiero teraz zdecydowałam się skomentować. Nie miałam okazji czytać jeszcze Twoich wszystkich opowiadań, ale to mi się wyjątkowo spodobało. Być może mam skłonność do opowiadań dziejących się głównie w ciasnych pomieszczeniach, pułapkach, gdy atmosfera między bohaterami gęstnieje, a tłem jest otaczające niebezpieczeństwo, kataklizm. 🙂
Dorota · 19 maja 2016 · "Prysznic"
Wydaje mi się, że zabieg autorki, by nie dodawać opisów postaci jest ciekawy, tajemniczy. Wyjaśniła też to na początku w krótkim opisie, by każdy, jeśli chce, mógł podstawić pod danego bohatera taką postać, jaką chce. Lub siebie.
Mi się podobało. Mogłoby być dłuższe, opisy obszerniejsze, bardziej pobudzające wyobraźnię. Ale jest nieźle.
Dorota · 26 marca 2016 · "Górska pułapka (III)"
Zgadza się. Publikowałam to opowiadanie rok temu na innym portalu. Zabrakło mi jednak weny na spisanie tej opowieści do końca. Jednak dalsza część jest w przygotowaniu i niebawem się ukaże.
Iza i Tomek (IX) - Iza…
Dążenie do celu (II)
Dążenie do celu (I)
Rescuer (IV) "Ola"
Wszystkie tajemnice anonimowego nudesa
Rescuer (III). "Piąty VICTOR"
To tylko Tinder
Rescuer (II). "Foxtrot 1"
Opowiadanie na Dzień Chłopaka
Universitas Amoris (II)