Fajnie się czyta własne opowiadania z perspektywy czasu he he Ależ tam jest chemia uuu uuu uuu. Podobnież najlepsze książki o jedzeniu pisze się na czczo 🙂 Niemniej podtrzymuje pomysł, żeby kiedyś - jak los pozwoli - zrobić małe tournee po najgorętszych plażach świata 🙂)) Oczywiście gdyby – naturalnie przez przypadek – odnalazła się ognistowłosa niewiasta z odrobiną wolnego czasu na podróże po świecie, to miejsce by się jakieś znalazło 😉
Dziękuję za tak obszerne komentarze. To bardzo motywuje i właśnie tego chyba mi brakowało… bo nie było dla kogo pisać. Te pokątne to naprawdę taka odskocznia. Czasami wystarczy jedna osoba by wyśmiać cały otaczający cię świat. Jednak tacy fałszywi ludzie, wchodzący w dupę jak to się mówi „bez mydła” powodują że szukasz schronienia we własnym świecie. Z jednej strony powodują, że zamykasz się na świat ten prawdziwy i zakładasz skorupę, żeby nie przywalić, nie obrazić, nie opluć, nie huknąć: spieprzaj chamie fałszywy! – powodują, że stajesz się odludem, który woli zagryzać zęby w samotności, bo czuje się źle. Z drugiej strony świat, który jest w tobie, zaczyna rozkwitać i nabierać barw. Problem pojawia się gdy te dwa światy niebezpiecznie zaczynają bardzo od siebie odstawać. W tedy pojawia się zbyt duża przepaść między tym co widzisz na co dzień, a tym o czym piszesz i co czujesz w środku. Jednak po mimo wszystko, jakiś czas skrobiesz na klawiaturze i publikujesz w Internecie, do puki starczy ci sił 🙂
BTW. Pisanie to jedna z najfajniejszych rzeczy jakie udało mi się w życiu robić 🙂 Jest w tym jakaś magia 🙂
Dobra nie przeciągam i zabieram się za poprawki 🙂
Krystyna – dziękuję 🙂
Agnessa – a ten languagetool to w wordzie dajmy na to, jest ok?
MrHyde – super, dziękuję!
O kurcze, ależ niespodzianka 🙂 Mówiąc szczerze, myślałem już aby oglądać pokątne jedynie z poziomu czytelnika… Jednak, nie mogłem przejść obojętnie, widząc moje opowiadanie na głównej 🙂 Pamiętam, że pierwszą część tekstu pisałem podczas urlopu, a drugą już po powrocie. Wiem, że jest nieco hmmmm infantylne.
W tamtym czasie byłem jakoś pod wrażeniem Ścieżki Miłości, Don Miguel Ruiza, którego z resztą czytał Roman Felczyński https://www.youtube.com/watch?v=FGUoyf-55AE i stąd ten baśniowy klimat pod koniec opowiadania.
To nie ten rodzaj opowieści w którym pod nóż idą wszystkie świętości świata, zaś trup trup ściele się gęsto, tylko dla tego aby zaspokoić wybujałe gusta czytelników. To raczej miejsce gdzie z przyjemnością się powraca aby naładować akumulatory czymś przyjemnym, miłym i sympatycznym. To taka rzeczywistość idealna, alternatywna, naciągana we wszystkie strony świata – jednym słowem, taka w sam raz dla mnie 🙂 Mała odskocznia od szarej, monotonnej codzienności.
Krystyno z przyjemnością poproszę o poprawki do tekstu 🙂
Sztywny – „wilgotne” wprowadziłem po aby nadać temu fragmentowi podświadomie erotyczny oddźwięk. Wiesz, wiadomo, że nikt nie wciąga kawy nosem (chociaż kto wie 😉 ) Ten przymiotnik sugeruje automatyczne skojarzenia z kobiecością, ciepłotą, namiętnością etc. Popatrz, kiedy czytasz: „kobieta sączy wilgotne espresso” co rysuje ci się w głowie? A teraz dla odmiany, pomyśl co widzisz jeśli przeczytasz: „kobieta pije lodowatą herbatę”? Łapiesz?
- przecinki oraz jasnorude jak najbardziej tak
- czy można szukać powodu gdzie indziej niż w głowie hmmm myślę, że tak. Szukał powodu - dokładnie tak jak napisałeś - w portfelu – co sugeruje problemy finansowe, w torbie – co sugeruje jakiś ukryty przedmiot, w głowie – co sugeruje, że myśli, jest inteligentny, bije się z myślami etc.
- obraz pamięci jej twarzy – tu jak najbardziej masz rację
- potrzebujący pomocy – wiesz no zawsze w gruncie rzeczy w tym fragmencie może być potrzebujący opieki, otuchy, spokoju etc.
- z nad otwartością – myślę, że celowe – otwartość jest taka oczywista, nad otwartość to w tym przypadku konotacja z nad wrażliwością, co możliwe jest przy stanie emocjonalnym bohatera w opowiadaniu. Ten „typ” boi się zaufać ludziom, jest przerażony kiedy w jego sercu pojawiają się nadzieja. Jest tym wprost wstrząśnięty i jak małe dziecko, nie wie jak sobie z tym poradzić. Także, tak - jak najbardziej celowe użycie.
- literówka – dzięki 🙂
BTW wiem, wiem, że poetycko, ale samo to jakiś tak przy pisaniu wychodzi – poważnie 🙂
kitu – taki styl, cóż poradzić 😉
Czytelnik – fajnie to ująłeś, każdy ma swój styl. To jest ok.
Agnessa Novak – no wbiłaś mnie w fotel 🙂 Ten fragment w stylu jakim napisałaś – genialny 🙂 Lekki, finezyjny, przemyślany, a co najważniejsze dotykający sedna tematu. Jeśli oczywiście się zgodzisz to z miłą ochotą wprowadzę go do opowiadania.
Dodajesz skrzydeł, dziękuję za tak pozytywną motywację do działania 🙂
Dziękuję za dołączenie opowiadania do zbioru głównego 🙂 W sumie to jednak bardzo sympatyczne uczucie he he 🙂
Indragor – wyssana, wyssana (można by rzec z młodej, jędrnej, dorodnej piersi 😉, choć drzemie tam ziarnko czegoś prawdziwego i czegoś fantastycznego. Jak to mówią: prawda leży zawsze gdzieś po środku. Jak to u Dom’a fragmenty nieprzyzwoicie zmysłowe łączą się z fragmentami prawdziwego świata, tworząc naiwnie doskonałą, alternatywną rzeczywistość, którą warto czasami odwiedzać w zimowe, samotne wieczory 😀
Krystyno – chylę czoła, dziękuję za pozytywne przyjęcie i obiecuję nie zawieść Twoich oczekiwań 🙂
Bernadetka – bardzo mi miło, cieszę się, że mam nową fankę 🙂
Artur – być może widziałeś w poczekalni, troszkę tam dojrzewało 😉
Dzięki za miłe uwagi 🙂 Przecinki już (mam nadzieję) są na swoim miejscu. Całość nabrała kolorków i choć to jedynie przecinki, czyta się o niebo lepiej 🙂
Fajna historia. Podoba mi się fakt, że widać pewien progres dokładnie w momencie czytania. Kiedy oganiałem początek, brzmiał on tak trochę nieporadnie, mało dźwięcznie, wręcz kanciasto. W środku nieco się to wszystko rozkręciło, by na końcu (no troszkę wcześniej, tak w połowie mniej więcej) fantastycznie się zgrywać. Zdania były lekkie, dynamiczne zachęcające czytelnika, zaś fabuła raźno mknęła na przód 🙂 Godnym uwagi jest fakt, że bohaterowie są z krwi i kości. Nie dość, że lubią sobie przekląć czasami pod nosem to posiadają swoje uczucia i pragnienia. Niemniej zdają sobie sprawę ze swojej wewnętrznej niedoskonałości. No bo Tristan przecież właśnie zdradza kogoś, z kim wcześniej jakby nie patrzeć, coś musiało go łączyć. To jest ludzkie, prawdziwe. Dokonuje wyboru. Fabuła interesująca. Zwłaszcza imponujący pomysł z końcówką kiedy czytający sądzi iż już po wszystkim, a tu nagle taka sprawa z nieopatrznie pozostawionym detalem. To jeszcze bardzie zachęca do czytania i oczekiwania na dalsze losy bohaterów 😀
Oj tam, oj tam od razu moda na sukces. Mi się tak wydaje, że pisz tak jak czujesz. Jak czujesz mode na sukces to pisz mode na sukces, jak hardkory to hardkory, a jak romantyczne i zmysłowe to właśnie takie pisz. Nie daj się zwariować. Grunt żeby być w jakiś sposób oryginalnym, takim niepowtarzalnym, czyli właśnie sobą, w tedy wszystko pójdzie ok 🙂
Jest sporo literówek i zapewne multum grafomańskich konstrukcji, jednak mnie się w jakiś sposób podobało. Niezły pomysł z tym zwrotem akcji w toalecie, to nadało pieprzyku całej sytuacji. Moje wprawne oko wyłapało kilka literówek jednak nie będę odbierał pola do popisu starszyźnie 😉 Z grubsza: ciekawy jestem kolejnego odcinka 🙂
Bardzo fajne opowiadanie. Wygląda na interesujące preludium przed kolejną częścią 🙂 Podoba mi się pozytywny przekaz 🙂 I w sumie również odniosłem wrażenie opisu wydarzeń, które mogły być prawdziwe 🙂
Serwis zawiera treści o charakterze erotycznym, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich. Decydując
się na wejście na strony serwisu Pokatne.pl potwierdzasz, że jesteś osobą pełnoletnią.
Pliki cookies i polityka prywatności
Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO).
Potrzebujemy Twojej zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przechowywanych w plikach cookies.
Zgadzam się na przechowywanie na urządzeniu, z którego korzystam tzw. plików cookies oraz na przetwarzanie moich
danych osobowych pozostawianych w czasie korzystania przeze mnie ze stron internetowej lub serwisów oraz innych
parametrów zapisywanych w plikach cookies w celach marketingowych i w celach analitycznych.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w regulaminie serwisu.
_Dom_ · 25 kwietnia 2020 · "Kot i królik (I)"
Z grafomanią jest w sumie tak samo jak z ludźmi. Na co dzień ułożeni i zgodni z obowiązującymi wszem i wobec normami, wieczorami liżą się po odbytach…
...by co rano znów zakładać dobrze skrojony, przyciasnawy garnitur 😉
_Dom_ · 20 stycznia 2020 · "Rozpustna eskapada"
Szczerze? hmmm w sumie tak, ale pewnie przeliczyłem.
_Dom_ · 20 stycznia 2020 · "Rozpustna eskapada"
Toś zmotywował...
Nikt nie twierdził, że to nie jest grafomańska pornografia. Dzięki stary :/
_Dom_ · 19 stycznia 2020 · "Rozpustna eskapada"
O kurde, znowu moje? 😉
Super dziękuję. Dajcie może jakieś komentarze, to zawsze motywuje do pisania 🙂
_Dom_ · 15 stycznia 2020 · "Dziewiczy zakątek raju"
Fajnie się czyta własne opowiadania z perspektywy czasu he he Ależ tam jest chemia uuu uuu uuu. Podobnież najlepsze książki o jedzeniu pisze się na czczo 🙂 Niemniej podtrzymuje pomysł, żeby kiedyś - jak los pozwoli - zrobić małe tournee po najgorętszych plażach świata 🙂)) Oczywiście gdyby – naturalnie przez przypadek – odnalazła się ognistowłosa niewiasta z odrobiną wolnego czasu na podróże po świecie, to miejsce by się jakieś znalazło 😉
_Dom_ · 13 stycznia 2020 · "Namiętne przeznaczenie"
Dziękuję za tak obszerne komentarze. To bardzo motywuje i właśnie tego chyba mi brakowało… bo nie było dla kogo pisać. Te pokątne to naprawdę taka odskocznia. Czasami wystarczy jedna osoba by wyśmiać cały otaczający cię świat. Jednak tacy fałszywi ludzie, wchodzący w dupę jak to się mówi „bez mydła” powodują że szukasz schronienia we własnym świecie. Z jednej strony powodują, że zamykasz się na świat ten prawdziwy i zakładasz skorupę, żeby nie przywalić, nie obrazić, nie opluć, nie huknąć: spieprzaj chamie fałszywy! – powodują, że stajesz się odludem, który woli zagryzać zęby w samotności, bo czuje się źle. Z drugiej strony świat, który jest w tobie, zaczyna rozkwitać i nabierać barw. Problem pojawia się gdy te dwa światy niebezpiecznie zaczynają bardzo od siebie odstawać. W tedy pojawia się zbyt duża przepaść między tym co widzisz na co dzień, a tym o czym piszesz i co czujesz w środku. Jednak po mimo wszystko, jakiś czas skrobiesz na klawiaturze i publikujesz w Internecie, do puki starczy ci sił 🙂
BTW. Pisanie to jedna z najfajniejszych rzeczy jakie udało mi się w życiu robić 🙂 Jest w tym jakaś magia 🙂
Dobra nie przeciągam i zabieram się za poprawki 🙂
Krystyna – dziękuję 🙂
Agnessa – a ten languagetool to w wordzie dajmy na to, jest ok?
MrHyde – super, dziękuję!
_Dom_ · 13 stycznia 2020 · "Namiętne przeznaczenie"
O kurcze, ależ niespodzianka 🙂 Mówiąc szczerze, myślałem już aby oglądać pokątne jedynie z poziomu czytelnika… Jednak, nie mogłem przejść obojętnie, widząc moje opowiadanie na głównej 🙂 Pamiętam, że pierwszą część tekstu pisałem podczas urlopu, a drugą już po powrocie. Wiem, że jest nieco hmmmm infantylne.
W tamtym czasie byłem jakoś pod wrażeniem Ścieżki Miłości, Don Miguel Ruiza, którego z resztą czytał Roman Felczyński https://www.youtube.com/watch?v=FGUoyf-55AE i stąd ten baśniowy klimat pod koniec opowiadania.
To nie ten rodzaj opowieści w którym pod nóż idą wszystkie świętości świata, zaś trup trup ściele się gęsto, tylko dla tego aby zaspokoić wybujałe gusta czytelników. To raczej miejsce gdzie z przyjemnością się powraca aby naładować akumulatory czymś przyjemnym, miłym i sympatycznym. To taka rzeczywistość idealna, alternatywna, naciągana we wszystkie strony świata – jednym słowem, taka w sam raz dla mnie 🙂 Mała odskocznia od szarej, monotonnej codzienności.
Krystyno z przyjemnością poproszę o poprawki do tekstu 🙂
_Dom_ · 26 maja 2019 · "Siostry Diablewskie"
Ależ z przytupem.
_Dom_ · 26 maja 2019 · "Rozkoszna sadzonka"
Agnessa Novak - dziękuję bardzo za przyzwolenie. Myślę że mój również nie będzie miał nic przeciwko 😉
Sztywny - ja się nie upieram, wiem że ten przykład jest "po bandzie" dlatego jakoś specjalnie nie obstaje. Niemniej wprowadza jakiś nastrój.
_Dom_ · 25 maja 2019 · "Rozkoszna sadzonka"
Sztywny – „wilgotne” wprowadziłem po aby nadać temu fragmentowi podświadomie erotyczny oddźwięk. Wiesz, wiadomo, że nikt nie wciąga kawy nosem (chociaż kto wie 😉 ) Ten przymiotnik sugeruje automatyczne skojarzenia z kobiecością, ciepłotą, namiętnością etc. Popatrz, kiedy czytasz: „kobieta sączy wilgotne espresso” co rysuje ci się w głowie? A teraz dla odmiany, pomyśl co widzisz jeśli przeczytasz: „kobieta pije lodowatą herbatę”? Łapiesz?
- przecinki oraz jasnorude jak najbardziej tak
- czy można szukać powodu gdzie indziej niż w głowie hmmm myślę, że tak. Szukał powodu - dokładnie tak jak napisałeś - w portfelu – co sugeruje problemy finansowe, w torbie – co sugeruje jakiś ukryty przedmiot, w głowie – co sugeruje, że myśli, jest inteligentny, bije się z myślami etc.
- obraz pamięci jej twarzy – tu jak najbardziej masz rację
- potrzebujący pomocy – wiesz no zawsze w gruncie rzeczy w tym fragmencie może być potrzebujący opieki, otuchy, spokoju etc.
- z nad otwartością – myślę, że celowe – otwartość jest taka oczywista, nad otwartość to w tym przypadku konotacja z nad wrażliwością, co możliwe jest przy stanie emocjonalnym bohatera w opowiadaniu. Ten „typ” boi się zaufać ludziom, jest przerażony kiedy w jego sercu pojawiają się nadzieja. Jest tym wprost wstrząśnięty i jak małe dziecko, nie wie jak sobie z tym poradzić. Także, tak - jak najbardziej celowe użycie.
- literówka – dzięki 🙂
BTW wiem, wiem, że poetycko, ale samo to jakiś tak przy pisaniu wychodzi – poważnie 🙂
kitu – taki styl, cóż poradzić 😉
Czytelnik – fajnie to ująłeś, każdy ma swój styl. To jest ok.
Agnessa Novak – no wbiłaś mnie w fotel 🙂 Ten fragment w stylu jakim napisałaś – genialny 🙂 Lekki, finezyjny, przemyślany, a co najważniejsze dotykający sedna tematu. Jeśli oczywiście się zgodzisz to z miłą ochotą wprowadzę go do opowiadania.
Dodajesz skrzydeł, dziękuję za tak pozytywną motywację do działania 🙂
_Dom_ · 24 maja 2019 · "Rozkoszna sadzonka"
Agnieszka – miło słyszeć, motywujesz 🙂
xxxxx – dzięki, poprawione 🙂
_Dom_ · 22 maja 2019 · "Świąteczny prezent"
Dziękuję za dołączenie opowiadania do zbioru głównego 🙂 W sumie to jednak bardzo sympatyczne uczucie he he 🙂
Indragor – wyssana, wyssana (można by rzec z młodej, jędrnej, dorodnej piersi 😉, choć drzemie tam ziarnko czegoś prawdziwego i czegoś fantastycznego. Jak to mówią: prawda leży zawsze gdzieś po środku. Jak to u Dom’a fragmenty nieprzyzwoicie zmysłowe łączą się z fragmentami prawdziwego świata, tworząc naiwnie doskonałą, alternatywną rzeczywistość, którą warto czasami odwiedzać w zimowe, samotne wieczory 😀
Krystyno – chylę czoła, dziękuję za pozytywne przyjęcie i obiecuję nie zawieść Twoich oczekiwań 🙂
Bernadetka – bardzo mi miło, cieszę się, że mam nową fankę 🙂
Artur – być może widziałeś w poczekalni, troszkę tam dojrzewało 😉
Chętna – oj nie kuś proszę 😉
_Dom_ · 10 maja 2019 · "Świąteczny prezent"
Dzięki za miłe uwagi 🙂 Przecinki już (mam nadzieję) są na swoim miejscu. Całość nabrała kolorków i choć to jedynie przecinki, czyta się o niebo lepiej 🙂
_Dom_ · 7 lutego 2019 · "Przypadek (II)"
Fajna historia. Podoba mi się fakt, że widać pewien progres dokładnie w momencie czytania. Kiedy oganiałem początek, brzmiał on tak trochę nieporadnie, mało dźwięcznie, wręcz kanciasto. W środku nieco się to wszystko rozkręciło, by na końcu (no troszkę wcześniej, tak w połowie mniej więcej) fantastycznie się zgrywać. Zdania były lekkie, dynamiczne zachęcające czytelnika, zaś fabuła raźno mknęła na przód 🙂 Godnym uwagi jest fakt, że bohaterowie są z krwi i kości. Nie dość, że lubią sobie przekląć czasami pod nosem to posiadają swoje uczucia i pragnienia. Niemniej zdają sobie sprawę ze swojej wewnętrznej niedoskonałości. No bo Tristan przecież właśnie zdradza kogoś, z kim wcześniej jakby nie patrzeć, coś musiało go łączyć. To jest ludzkie, prawdziwe. Dokonuje wyboru. Fabuła interesująca. Zwłaszcza imponujący pomysł z końcówką kiedy czytający sądzi iż już po wszystkim, a tu nagle taka sprawa z nieopatrznie pozostawionym detalem. To jeszcze bardzie zachęca do czytania i oczekiwania na dalsze losy bohaterów 😀
_Dom_ · 23 stycznia 2019 · "Przypadek (I)"
Oj tam, oj tam od razu moda na sukces. Mi się tak wydaje, że pisz tak jak czujesz. Jak czujesz mode na sukces to pisz mode na sukces, jak hardkory to hardkory, a jak romantyczne i zmysłowe to właśnie takie pisz. Nie daj się zwariować. Grunt żeby być w jakiś sposób oryginalnym, takim niepowtarzalnym, czyli właśnie sobą, w tedy wszystko pójdzie ok 🙂
_Dom_ · 23 stycznia 2019 · "Nietypowa nudziara"
Jest sporo literówek i zapewne multum grafomańskich konstrukcji, jednak mnie się w jakiś sposób podobało. Niezły pomysł z tym zwrotem akcji w toalecie, to nadało pieprzyku całej sytuacji. Moje wprawne oko wyłapało kilka literówek jednak nie będę odbierał pola do popisu starszyźnie 😉 Z grubsza: ciekawy jestem kolejnego odcinka 🙂
_Dom_ · 21 stycznia 2019 · "Remont u Marty"
Wartka akcja z zaskakującym zakończeniem 🙂 I jaka mnogość bohaterów. Rubaszne i sympatyczne 🙂
_Dom_ · 21 stycznia 2019 · "Przypadek (I)"
Bardzo fajne opowiadanie. Wygląda na interesujące preludium przed kolejną częścią 🙂 Podoba mi się pozytywny przekaz 🙂 I w sumie również odniosłem wrażenie opisu wydarzeń, które mogły być prawdziwe 🙂
_Dom_ · 9 stycznia 2019 · "Świąteczny prezent"
Spokojnie, spokojnie. Nie wszyscy na raz 😉
_Dom_ · 11 lipca 2018 · "Peruwiański sen"
No to narysuj :}
A co miałem słonko napisać? Siedziała na fiucie i miała fajne uda?
Aha. Byłbym wdzięczny za kawałki Twojej prozy zacny znawco tematu. Dziękuję.
Dążenie do celu (I)
Rescuer (IV) "Ola"
Wszystkie tajemnice anonimowego nudesa
Rescuer (III). "Piąty VICTOR"
To tylko Tinder
Rescuer (II). "Foxtrot 1"
Opowiadanie na Dzień Chłopaka
Universitas Amoris (II)
Universitas Amoris (I)
Wybawiciel (opowieść w czas zarazy)